Diament jest krystaliczną formą węgla i jest on najtwardszym znanym minerałem. W skali Mohsa jego twardość wynosi 10, natomiast gęstość 3,52 g/cm3. W formie nieobrobionej diament jest prawieże matowy i bez połysku. Po odpowiednim szlifie wydobywa się z niego życie, nabiera blasku.
Oszlifowany diament określany jest mianem brylantu. Szlif brylantowy uznany jest za szczyt osiągnięć mistrzów jubilerstwa.
Przy określaniu wartości i jakości oszlifowanego diamentu bierze się pod uwagę zasadę 4C. Nazwa pochodzi od pierwszych liter angielskich słów: carat (masa), colour (barwa), clarity (czystość) oraz cut (szlif). Do najrzadszych należą diamenty o znacznej masie, wspaniałej barwie, nieskazitelnej czystości i bardzo dobrym szlifie.
Pierwsze C-masa
Masa ma istotny wpływ na wartość kamienia. Określa się ją w karatach i podaje z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Jeden karat odpowiada 0,2grama. Masa diamentu powiązana jest ściśle z jego średnicą i wysokością. Proporcje te uzależnione są od rodzaju szlifu.
Oszlifowany diament określany jest mianem brylantu. Szlif brylantowy uznany jest za szczyt osiągnięć mistrzów jubilerstwa.
Przy określaniu wartości i jakości oszlifowanego diamentu bierze się pod uwagę zasadę 4C. Nazwa pochodzi od pierwszych liter angielskich słów: carat (masa), colour (barwa), clarity (czystość) oraz cut (szlif). Do najrzadszych należą diamenty o znacznej masie, wspaniałej barwie, nieskazitelnej czystości i bardzo dobrym szlifie.
Pierwsze C-masa
Masa ma istotny wpływ na wartość kamienia. Określa się ją w karatach i podaje z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Jeden karat odpowiada 0,2grama. Masa diamentu powiązana jest ściśle z jego średnicą i wysokością. Proporcje te uzależnione są od rodzaju szlifu.
Obrazowa wielkość kamienia o danej masie
Drugie C-barwa
Najczęściej używa się stopniowania barwy GIA, od D do Z. Najwyższą, a wiec najbardziej ceniona i najrzadszą barwa jest D. Kamień o tej barwie jest określany przez CIBJO, jako "wysoka delikatna biel". Najniższą barwa (rzadko spotykana w kamieniach handlowych) jest barwa Z, czyli kamień o tej barwie jest zabarwiony na żółto. Wszelkie inne barwy diamentów określa się, jako barwy fantazyjne, w zależności od koloru diamentu jego wartość rośnie lub spada.
Najczęściej używa się stopniowania barwy GIA, od D do Z. Najwyższą, a wiec najbardziej ceniona i najrzadszą barwa jest D. Kamień o tej barwie jest określany przez CIBJO, jako "wysoka delikatna biel". Najniższą barwa (rzadko spotykana w kamieniach handlowych) jest barwa Z, czyli kamień o tej barwie jest zabarwiony na żółto. Wszelkie inne barwy diamentów określa się, jako barwy fantazyjne, w zależności od koloru diamentu jego wartość rośnie lub spada.
Trzecie C-czystość
O tym, do jakiej klasy czystości określony diament zostanie przypisany decydują znamiona wewnętrzne nazywane inkluzja mi, jak również znamiona zewnętrzne zwane skazami, które czynią każdy kamień wyjątkowym i niepowtarzalnym oraz ich rozmieszczenie, wielkość, ilość, łatwość dostrzegania i ich wpływ na brylancję. Znamiona diamentów o czystości P1, P2, P3 rzeczoznawca dostrzeże bez lupy, natomiast znamiona kamieni o czystości SI, VS lub VVS – dopiero przy użyciu specjalistycznej lupy o dziesięciokrotnym powiększeniu. Do najrzadszych należą diamenty o czystości IF, których inkluzje nie są dostrzegalne nawet przy zastosowaniu lupy.
Oznaczenia czystości wg skali IDC :O tym, do jakiej klasy czystości określony diament zostanie przypisany decydują znamiona wewnętrzne nazywane inkluzja mi, jak również znamiona zewnętrzne zwane skazami, które czynią każdy kamień wyjątkowym i niepowtarzalnym oraz ich rozmieszczenie, wielkość, ilość, łatwość dostrzegania i ich wpływ na brylancję. Znamiona diamentów o czystości P1, P2, P3 rzeczoznawca dostrzeże bez lupy, natomiast znamiona kamieni o czystości SI, VS lub VVS – dopiero przy użyciu specjalistycznej lupy o dziesięciokrotnym powiększeniu. Do najrzadszych należą diamenty o czystości IF, których inkluzje nie są dostrzegalne nawet przy zastosowaniu lupy.
IF - kamień czysty przy oglądaniu przy pomocy lupy 10x aplanatyczno-achromatycznej. Nie wykazuje żadnych błędów wewnętrznych typu inkluzja, defekty.
VVS1, 2 - bardzo, bardzo małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne, bardzo trudno zauważalne przy użyciu lupy 10x, a podział czystości w skali V V S na V V S 1, V V S 2 wyznaczają: wielkość, położenie, ilość błędów, jak i masa kamienia.
VS1,2 - bardzo małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne, trudno zauważalne przy użyciu lupy 10x, podział czystości V S na V S 1, V S 2 wyznaczają: wielkość, położenie, liczba błędów i masa kamienia.
SI1,2 - zauważalne przy użyciu lupy 10x małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne. Podział czystości SI na SI1 i SI2 wyznaczają: wielkość, położenie i liczba błędów, jak i masa kamienia.
P1 - trudno zauważalne nieuzbrojonym okiem błędy wewnętrzne i zewnętrzne od strony korony kamienia.
P2 - duże lub liczne błędy wewnętrzne i zewnętrzne, dobrze widoczne nieuzbrojonym okiem powodujące obniżenie brylancji kamienia.
P3 - duże lub liczne błędy wewnętrzne i zewnętrzne, bardzo dobrze widoczne nieuzbrojonym okiem, obniżające znacznie brylancję kamienia.
VVS1, 2 - bardzo, bardzo małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne, bardzo trudno zauważalne przy użyciu lupy 10x, a podział czystości w skali V V S na V V S 1, V V S 2 wyznaczają: wielkość, położenie, ilość błędów, jak i masa kamienia.
VS1,2 - bardzo małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne, trudno zauważalne przy użyciu lupy 10x, podział czystości V S na V S 1, V S 2 wyznaczają: wielkość, położenie, liczba błędów i masa kamienia.
SI1,2 - zauważalne przy użyciu lupy 10x małe błędy wewnętrzne i zewnętrzne. Podział czystości SI na SI1 i SI2 wyznaczają: wielkość, położenie i liczba błędów, jak i masa kamienia.
P1 - trudno zauważalne nieuzbrojonym okiem błędy wewnętrzne i zewnętrzne od strony korony kamienia.
P2 - duże lub liczne błędy wewnętrzne i zewnętrzne, dobrze widoczne nieuzbrojonym okiem powodujące obniżenie brylancji kamienia.
P3 - duże lub liczne błędy wewnętrzne i zewnętrzne, bardzo dobrze widoczne nieuzbrojonym okiem, obniżające znacznie brylancję kamienia.
Czwarte C-szlif
Tylko dzięki właściwemu oszlifowaniu diamentu można dostrzec jego wspaniałą brylancję. To zjawisko powstaje w wyniku całkowitego wewnętrznego odbicia i rozszczepienia promieni świetlnych, jak również odbicia światła od zewnętrznych powierzchni (faset). Podczas oceny szlifu dokładnej analizie podlegają kształt, proporcje oraz wykończenie szlifu. Ocenia się je w skali: bardzo dobre, dobre, średnie i słabe. Tylko wyjątkowo starannie wykonany szlif może sprawić, by światło przenikające przez diament uwalniało jego wewnętrzny ogień. Wśród kamieni można wyróżnić kamienie o szlifie brylantowym okrągłym, czyli brylanty, oraz o kształtach fantazyjnych, takich jak: markiza, owal, gruszka, serce.
Tylko dzięki właściwemu oszlifowaniu diamentu można dostrzec jego wspaniałą brylancję. To zjawisko powstaje w wyniku całkowitego wewnętrznego odbicia i rozszczepienia promieni świetlnych, jak również odbicia światła od zewnętrznych powierzchni (faset). Podczas oceny szlifu dokładnej analizie podlegają kształt, proporcje oraz wykończenie szlifu. Ocenia się je w skali: bardzo dobre, dobre, średnie i słabe. Tylko wyjątkowo starannie wykonany szlif może sprawić, by światło przenikające przez diament uwalniało jego wewnętrzny ogień. Wśród kamieni można wyróżnić kamienie o szlifie brylantowym okrągłym, czyli brylanty, oraz o kształtach fantazyjnych, takich jak: markiza, owal, gruszka, serce.